Pre- en Postnatale Programmering

P.P.P. kan omschreven worden als een permanent of lange termijn verandering in structuur of functie van een organisme. Dit ontstaat door een stimuli in de kritische periode. De kritische periode verloopt van de conceptie tot aan drie jarige leeftijd.  Daar waar een disbalans in je hormoonhuishouding zou kunnen zijn ontstaan.

De levensloopstrategie voor de mens wordt in de baarmoeder bepaald. De informatie die aan de Foetus in de baarmoeder wordt doorgegeven is bedoeld ter voorbereiding in welke leefomgeving het kind geboren zal worden, om te overleven.  Blijkt dat na de geboorte de gegeven informatie aan de Foetus niet evenredig is aan zijn toekomstige leefomgeving dan ontstaat er een mismatch. En zal dit consequenties kunnen hebben op de aanmaak van bepaalde hormonen voor de rest van    het leven.  Denk daarbij aan een levenslange verstoring van de aanmaak Cortisol en Insuline. Je bent dan minder stress bestendig of kampt met oncontroleerbaar overgewicht tijdens de gehele levensloop.

Vanuit de programmering ontstaan veel chronische aandoeningen. En    deze komen gedurende het jonge leven al tot uiting. Zeker als we ons als mens niet meer kunnen reproduceren, voortplanten, ontstaan er veel lichamelijke en geestelijke klachten.  Bij vrouwen is dit de zo beruchtte Menopauze.  Hardweg gezegd zijn we dan ‘nutteloos’ geworden voor de natuur en worden we als het ware ‘opgeruimd’. (Natuurlijke selectie). In deze fase onstaan vaak klachten, welke soms de oorsprong hebben gevonden in de z.g. "Kritische Periode".

KENMERKEN WELKE EEN RELATIE HEBBEN MET PROGRAMMERING:

• Overgewicht, obesitas
• Hart en vaatziekten
• Hoge bloeddruk
• Diabetes type 2
• Metabool syndroom
• Dementie/Alzheimer
• P.C.O.S.
• Longproblemen
• Fibromyalgie
• Depressie
• Schizofrenie
• Autisme

VOORSPELBARE AANPASSING REACTIE: 

Een slechte leefwijze voor en tijdens de zwangerschap, infecties, ontstekingen, ziektes, placenta problemen en stress geven een signaal af aan de embryo/foetus dat de buitenomgeving na geboorte een stressvolle omgeving is.  De foetus zal zich daarop aanpassen om te kunnen overleven. Door de aanpassingsrespons welke plaats vindt door o.a. te veel stress wordt de groei en voortplanting belemmerd.  De natuur kiest eerst voor overleven.  Hierdoor kunnen bepaalde fysiologische en biochemische aspecten worden beïnvloed, welke in het leven moeilijk te veranderen zullen zijn.

Tijdens de zwangerschap en de eerste cruciale maanden van het leven van de baby stopt de moeder een groot deel van de chemie van haar eigen zenuwstelsel in de foetus. Haar situatie veroorzaakt veranderingen in de hormoonproductie die invloed hebben op de baby, misschien wel een leven lang.  Als de moeder depressief is, veranderen haar hormonen, als de moeder angstig is veranderen haar hormonen. De foetus verwacht dat hij na zijn geboorte de zelfde leefomgeving aantreft als in de baarmoeder. De hele fysiologie en neurologie van de foetus veranderd, omdat hij zich aanpast aan veranderingen van de moeder. Wellicht is de baarmoeder wel de belangrijkste leefomgeving van ons leven.

Er moet voldoende aan de behoefte van de foetus of baby worden voldaan, liefde, zuurstof en voldoende voedingsstoffen, kortom alles wat voor de ontwikkeling nodig is.  De tekorten kunnen heel divers van aard zijn en veranderen terwijl het kind zich ontwikkeld, maar ze vormen altijd de ondergrond waarop de persoonlijkheid op latere leeftijd is gebaseerd.  Na de geboorte zal een kind behoeftes hebben en als deze te voorschijn komen, dan moet daaraan worden voldaan. Dat is een elementaire biologische wet.

Het zal het leven lang proberen aan zijn 'tekort' en dus behoefte proberen te voldoen, echter zal dit niet het leven lang tot echte bevrediging leiden.

Het systeem van de moeder reguleert dus de hormoonproductie van de foetus

De afwezigheid van liefde, gebrek aan zuurstof en de juiste voedingsstoffen tijdens de Post- en prenatale fase is dus sterk van belang voor ons verdere leven. Neurologisch gezien versterkt de rust van de moeder de hersenen van de baby. De lichamelijke gesteldheid van de moeder helpt bij het vastleggen van de zogeheten, basisinstellingen, voor verschillende hormonen in het lichaam van de baby. Het systeem van de moeder reguleert dus de hormoonproductie van de foetus. Mocht de moeder zich tijdens de zwangerschap heel erg druk maken, loopt het kind het risico op een hogere productie van het stresshormoon Cortisol. Dit beperkt zich niet alleen tot een paar dagen of weken, maar duurt een leven lang.

De lage productie van belangrijke neurotransmitters bij de moeder kan te zien zijn in een baby die hyperactiviteit ingeprent heeft gekregen.  Deze stressfactoren die vroeg in de zwangerschap optreedt, laat een spoor in de genen achter. Dit spoor wordt onderdeel van de genetische code en dus een onderdeel van ieder van ons zijn epigenetisch geheugen.

Wetenschappers hebben inmiddels ontdekt dat door dit proces genetische aan- en uitknoppen worden veranderd. Hierdoor kunnen knoppen op aan staan als ze uit moeten staan, zoals bij ernstige ziektes. Het goede nieuws is dat dit proces omkeerbaar is. Dat is bij genetica niet het geval.

Onderzoek

Over de voorspelbare aanpassingsreactie en de gevolgen op de rest van het leven is een belangrijk onderzoek verricht. Hongerwinter onderzoek

Hormonen

Vanaf ongeveer de zevende week van de zwangerschap maakt de placenta het hormoon Testosteron aan. Dit voorziet de placenta in de voorhoofdskwab van de hersenen van de foetus van Serotonine. Als de moeder onder invloed van stress staat, medicijnen gebruikt of giftige stoffen binnen krijgt dan zal de moeder een overschot aan Cortisol aanmaken en in dit geval heeft de foetus een fysiologische verwachting dat de wereld angstig, bedreigend, en weinig voedsel tot zijn beschikking zal hebben na de geboorte.

De aanmaak van belangrijke seksehormonen en neurotransmitters zal dus ten kostte gaan voor de aanmaak van het stresshormoon Cortisol. Ook de zuurstof toevoer speelt hierbij een rol, als dit wordt verstoord door giftige stoffen in het bloed van de moeder moet de foetus drastische maatregelen nemen om zuinig om te gaan met zuurstof. Het zet dan het ademhalingssysteem op een lager pitje. Dit zal leiden tot minder groei van de foetus en kan de oorzaak zijn voor veel longproblemen in het latere leven. Denk hierbij ook aan allergieën, huiduitslag en verkoudheden, die regelmatig de kop op steken.

Als de moeder door stress invloeden of medicijn gebruik een tekort aan Serotonine heeft    en daardoor ook het kind, kan er zich een ernstige behoefte in het leven ontwikkelen naar pijnstillers, drugs, alcohol en andere verslavingen.

Kenmerken

Een van de uiterlijke kenmerken van een oorspronkelijke onevenwichtigheid in de hormonen tijdens de zwangerschap, heeft te maken met de lengte van vingers. Als de ringvinger langer is dan de wijsvinger wijst dit op een verstoring in de derde maand van de zwangerschap. Het duidt op een verstoring van de afscheiding van belangrijke hormonen in de baarmoeder, in diezelfde periode worden namelijk de handen ontwikkeld. Als in de fysiologische ontwikkeling dus iets is verstoord wordt door stress van de moeder, dan is ook de toevoer van hormonen verstoord naar de foetus.    Dat geldt ook voor de hersenen, geslachtsorganen en het hart.

De boodschap van moeder naar kind is vervormd en wijst op een levenslange reeks veranderingen die door de gewijzigde hormoonbalans werden veroorzaakt.

Als vrouw ga je in dit geval door het leven met meer mannelijke kenmerken, behoeften en gedragingen. 

Cortisol

E en aangeboren verstoring in de aanmaak van Cortisol, bijnieruitputting, kan o.a. zorgen voor overgevoeligheid, lage bloeddruk, hypoglycemie, oorsuizingen en dwangmatig gedrag.

Schildklierhormoon

Ook kan het disfunctioneren van de schildklier aan deze periode verbonden zijn. Kouwelijkheid, weinig energie,  druk achter de ogen, depressie, huidschilfers en haaruitval kunnen symptomen zijn.

Geslachtshormonen

P rogesteron is de het 'pré-hormoon' voor de aanmaak van onze geslachtshormonen en ook van Cortisol. Ons lichaam gaat altijd voor overleven dus zal ten kostte gaan van de aanmaak van de voortplantingshormonen.   Menstruatieklachten en ongewenste kinderloosheid kunnen hier de oorzaak van zijn.

Serotonine

E en geboren verstoring van de aanmaak van Serotonine kan zorgen voor verslavingsgedrag, onrust in het hoofd en slaapproblemen.

Epigenetica

Het begrip Epigenetica, wordt in deze fase niet voor niets genoemd.  Belangrijk is dus als je jezelf herkent in de voornoemde 'post- en prenatale verstoringen'.

De reden daarvoor is dat veel kwalen en ziekte eigenlijk een epigenetische oorzaak hebben in plaats van een genetische. Ze worden dus veroorzaakt door de leefomgeving.

Door middel van therapeutische middelen en aanpassingen van onze levensstijl, zal de toekomst voor ons of onze kinderen op gebied van gezondheid meer succesvol kunnen zijn.

De dingen waarvan we altijd hebben gedacht dat ze genetisch waren bepaald, kunnen dus heel goed het gevolg zijn van een heel vroege ervaring waardoor de genetische erfenis van richting is veranderd.

De inprenting is een overlevingsmechanisme, het is een richtlijn voor ons in de toekomst, zodat we gevaar kunnen mijden. 

Niet alleen de ouder is dus belangrijk, maar ook de grootouder.

Zo bewijst het hongerwinteronderzoek.